Gezin
Tussen de regenbuien door maakte ik onvergetelijke foto’s van dit heerlijke gezin. Het hele plaatje leek te kloppen: een wonderschone omgeving (een van mijn favoriete plekken hier in Genk), outfits in supermooie, matchende kleuren en een wolkendek dat voor dat extra ‘laagje’ zorgde op de beelden. Zonder twijfel een van mijn favoriete shoots van het voorbije jaar.
Het was behoorlijk koud, want de herfst had al even zijn intrede gedaan. Maar het licht was zo wonderschoon! Dit was al de vierde fotoshoot van het gezin bij mij. Ik hoef je dus niet te zeggen hoe ik deze vijf intussen helemaal in mijn hart heb gesloten. ♡
Een leuk weetje: de mand op de foto’s is een leuke knipoog naar de allereerste fotoshoot die Lieven en Veronique bij me boekten, in hetzelfde park, maar met drie meisjes die toen nét iets jonger waren. (Zeker de jongste paste ietwat vlotter in de mand 😉 ).
Een sportieve bende, deze familie, en ongelooflijk lief en enthousiast. De jongens (en hun mama en papa) poseerden al voor de tweede keer voor mijn lens en opnieuw was het een superfijne ervaring! Deze keer trokken we naar Thor Park in Genk voor de ideale mix van urban en natuur.
Het was een hele bende, de familie Grossen. Maar wat een bende. Zo’n warme, hechte familie. Ze waren de meest enthousiaste entertainers terwijl ik foto’s zat te maken van de meisjes, zorgden steevast voor een lach op elkaars gezicht en verloren niets van hun enthousiasme doorheen de fotoshoot. En toen ik aan het einde van de fotoshoot mijn lensdop bleek verloren – ergens in dat bos – hielpen ze allemaal mee te zoeken. Jep, zo’n fotoshoot met een gouden randje.
Kleine Olivia werd één. De ideale gelegenheid voor een fotoshoot! Mag ik zeggen dat ik helemaal smoorverliefd was op haar knalblauwe kijkers? Deze kleine meid deed het fantastisch en zwaaide, lachte en poseerde alsof ze nooit wat anders had gedaan.
In een vorig leven waren ze mijn allereerste betaalde fotoshoot. En niet zo maar eentje… Ik mocht het huwelijk van Geert en Leslie zo’n, euh… vijftien (denk ik) jaar geleden fotograferen. Een enorme stap in het onbekende voor hen (en voor mij), maar ze geloofden rotsvast in mij. En dat doen ze nog steeds. Want een lange fotografiepauze later mocht ik hen opnieuw fotograferen met hun twee oogappels.
Op een zonovergoten ochtend trokken we naar een van de schoonste dreven van Heist-op-den-Berg. De drie kinderen van Nick en Ellen fietsten, ravotten, sprongen en speelden erop los. En ik kon de heerlijkste plaatjes schieten. Geen geforceerd gedoe, gewoon alles en iedereen laten zijn wie ze zijn. Heerlijk!